Gilbert Dagron, yasayan en onemli Bizans uygarligi tarihcisi. 1974'te yayimladigi "Bir Baskentin Dogusu: Konstantinopolis"ten baslayarak, Dogu Roma'nin gizlerini sokme ugrasi verdi, halk hikâyeleri ve rivayet kulturunden ikona portre gelenegine, "buyuk tablo"yu temel kaynaklardan hareketle dokudu. Konstantinopolis Hipodromu - Oyun, Halk ve Politika ise Dagron'un son kitabi. Bizans Istanbulu'nun kalbine bir yolculuk. Yalnizca bir mekânin buyutec altina alinmasi degil burada yapilan: Bir yandan da bir toplumun, bir yasam biciminin anatomisi. Dagron'un analizleri cok sasirtici: Bugunun Istanbul'unu anlatiyor sanki - Gezi olaylarindan "Carsi"ya, kirdan kente gocun yolactigi nufus patlamasindan stadyum taskinliklarina, bin bes yuz yil once Bizans baskentinde yasananlar Tarih'in carkinin tekrarlarla dondugunu kanitliyor.

An exploration of traditional performances in the Eastern Mediterranean in the medieval and Early Modern periods. This book brings to life an impressively broad array of performances in the Eastern Mediterranean. It covers many traditional types of performance, including singers, dancers, storytellers, street performers, clowns, preachers, shadow-puppeteers, fireworks displays, and semi-theatrical performances in folk and other celebrations. It explores performance of the secular as well as of the sacred in its many forms, including Sunni, Shiite, Sufi, and Alevi Muslims; Sephardic Jews and those in the Holy Land; and Armenian, Greek, and European Catholic Christians. The book focuses on the Medieval and Early Modern periods, including the Early Ottoman. Some papers reach backward into Late Antiquity, while others demonstrate continuity with the modern Eastern Mediterranean world.
The articles discuss evidence for performers and performance coming from archival sources, architectural and manuscript images, musical notation, historical and ethnographic accounts, literary works, and oral tradition. Across the broad range of issues, chronology, and geography, certain fundamental topics are central: concepts of drama and theatricality; varied definitions of 'performance' and related terms; the sacred and the profane, and their frequent intersection; and complex relations between oral and written traditions.

Bizans İstanbulu’nun en büyük ve en önemli yapılarından biri olan Hippodrom, kentin merkezinde imparatorluk sarayının hemen yanında yer alırdı. 4. yüzyıldan 7. yüzyıla kadar, sadece en heyecanlı ve en gözde atlı araba yarışlarının, gösterilerin yapıldığı bir alan olmakla kalmamış; aynı zamanda, imparatorların tahta getirildiği, askeri zaferlerin görkemli gösterilerle kutlandığı ve halkın, imparatorlarının huzurunda isteklerini dile getirebildikleri en önemli kamusal alan olmuştu. Atmeydanı ise Osmanlı dönemi İstanbulu’nun en önemli ve hareketli kamusal alanlarından biri oldu.
Hippodrom / Atmeydanı: İstanbul’un Tarih Sahnesi sergi kataloğu, Cumhuriyetin kuruluş döneminde de önemli olaylara ev sahipliği yapan bu çok özel ve renkli meydanı, arkeolojik bulgular, mimari çizimler, fotoğraflar ve gündelik yaşam objeleri aracılığıyla inceliyor, 4. yüzyıldan 20. yüzyıla uzanan bir zaman dilimi içinde İstanbulluları yaşadıkları kentle ilgili farklı bir bellek yolculuğuna çıkarıyor.

Tarihi yarımadanın en görkemli yapılarının arasında sessiz bir koridor; çevresindeki anıtsal yapıları ziyarete gelenler için soluklanılacak bir mekân. Burası Sultanahmet Meydanı, ya da eski adıyla Atmeydanı. Bu meydan Bizans'tan Osmanlı'ya ve Cumhuriyet'e uzanan tarihi geçmişiyle sayısız olaya tanıklık etti. Bugün ortasında Dikilitaş, Örme Sütun, Burmalı Sütun ve Alman Çeşmesi'yle bakımlı bir park görünümünde olan bu meydan aslında Bizans'ın Hipodrom'uydu. Dönemin ünlü araba yarışı takımları burada boy ölçüşürken, tirübünleri dolduran binlerce taraftar, ortada yer alan anıtların çevresini kuşatan parkurda yarışan ünlü sürücülere tezahürat yapardı. İmparatorlar halkın desteğini bu meydanda aldı. Cellatlar idam hükümlerini burada yerine getirdi. Bizans halkı imparatora karşı burada ayaklandı. Atmeydanı, Osmanlı döneminde de önemini korudu ve şehzadelerin sünnet düğünleriyle yeniçeri ayaklanmalarına tanıklık etti. İlk Osmanlı sergisi, Sergi-i Umumi-i Osmani burada açıldı.
20. yüzyılın ilk çeyreğinde yaşanan en büyük olay ise burada art arda düzenlenmiş Sultanahmet mitingleri oldu. İlki 23 Mayıs 1919 tarihinde İzmir'in işgalini protesto amacıyla yapılmış olan mitinge binlerce kişi katıldı, kürsüye gelen Mehmed Emin Efendi (Yurdakul), Halide Edip Hanım (Adıvar) ve Selim Sırrı Efendi (Tarcan) Osmanlı topraklarının işgaline karşı direniş çağrılarını buradan yaptı.
Bu kitap anıtları, infazları,ayaklanmaları ve şenlikleriyle bir meydanın tarihini anlatıyor.

If you have an interest in the infamous circus factions of the ancient Roman world--those much-maligned proto-sports-hooligans in blue and green--this book is an absolute must-read. A volume of impressive research, heavily referenced and footnoted, this book is the ultimate source on the subject. The author reviews every primary source we have on the factions and in the process, challenges some of the most common theories associated with them.

Konunun Türk okuruna ilginçliği yalnız aynı toprakların üzerinde uzun bir süre yaşamış, Türklerle yakından sıkı fıkı bir alışverişi olmuş uygarlığın tiyatroyu ele alışından başka, aynı zamanda her iki toplumun da seyirlik oyuncuları karşısında aynı aşağılayıcı, sofu davranışını, oyuncular bakımından bir kader birliğini, sıkı bir ahlak ve din anlayışının hoşgörmezlikle toplumun sevdiği seyirlik oyunların elinden alıp, onu somurtkan kılmak isteyen bir davranışı bulması bakımından da olacaktır. Hatta kitabın son bölümünde de ayrıca gösterildiği gibi kaynaklar bakımından geleneksel Türk tiyatrosu üzerine bilgileri, oyunlarda din adamlarının, öğretmenlerin, yargıçların oyun konusu edildiğini nasıl bunları yasaklayan fetvalardan öğreniyorsak, Bizans Tiyatrosu üzerin en geniş bilgiyi de, durumun büütn aykırılığına rağmen, Kilise Baba'larının fdin adamlarının öğütlerinde, söylevlerinde buluyoruz.